Νέο τεστ ανιχνεύει πάνω από 500 υποβόσκουσες γενετικές ασθένειες

Ένα νέο τεστ για τις γενετικές μεταλλάξεις στους υποψήφιους γονείς μπορεί να βοηθήσει να αποτραπεί η σύλληψη εμβρύων με θανατηφόρες κληρονομικές ασθένειες, ανακοίνωσαν  Αμερικανοί ερευνητές.

Η συγκεκριμένη μέθοδος μπορεί να ανιχνεύσει περισσότερες από 500 υποβόσκουσες γενετικές ασθένειες προτού γεννηθεί το παιδί.

Στην πορεία εξέλιξης της νέας ανιχνευτικής μεθόδου οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι οι άνθρωποι μπορεί κατά μέσο όρο να έχουν δύο με τρεις μη εκδηλούμενες γενετικές μεταλλαγές οι οποίες σε περίπτωση κακής τύχης μπορούν να μεταφέρουν στο παιδί κάποια από τις ασθένειες.

Οι ασθένειες αυτές είναι υποβόσκουσες και κληρονομικές, πράγμα το οποίο σημαίνει ότι θα πρέπει να είναι φορείς και οι δύο γονείς. Αν συμβαίνει κάτι τέτοιο, τότε έχουν μία πιθανότητα στις τέσσερις να αποκτήσουν παιδί που έχει προσβληθεί, όπως αναφέρεται στη δημοσίευση των ερευνητών σε επιστημονικό έντυπο.

Read more »

Διαβάστε Περισσότερα

Το γέλιο βοηθάει στην εξωσωματική

Είναι πράγματι το γέλιο το καλύτερο "φάρμακο"; Μπορεί όχι πάντα, αλλά σύμφωνα με ισραηλινή μελέτη, μπορεί να βοηθήσει τις γυναίκες που προσπαθούν να τεκνοποιήσουν με τη βοήθεια τεχνητής γονιμοποίησης... Σε έρευνα που έγινε και στην οποία συμμετείχαν 219 γυναίκες, που υποβάλλονται σε τεχνητή γονιμοποίηση, και που δημοσιεύτηκε στην επιθεώρηση "Fertility and Sterility", ισραηλινή επιστημονική ομάδα με επικεφαλής τον Σλέβαχ Φρίντλερ, διαπίστωσε ότι οι πιθανότητες επιτυχίας της εξωσωματικής ήταν πολύ μεγαλύτερες για τις γυναίκες εκείνες που είχαν ψυχαγωγηθεί από επαγγελματία κλόουν που εργάζεται σε νοσοκομείο λίγο αφότου τα έμβρυα εμφυτεύθηκαν στη μήτρα τους.
Συνολικά το 36% εξ αυτών έμειναν έγκυοι σε σχέση με το 20% των γυναικών εκείνων στις οποίες έγινε η εμφύτευση του εμβρύου χωρίς να ψυχαγωγηθούν.
Ο Φίντλερ εξηγεί ότι η ιδέα για την διεξαγωγή της έρευνας του προέκυψε όταν διάβασε για την πιθανή επίδραση στον οργανισμό που έχει το γέλιο ως "φυσικός μηχανισμός κατά του στρες".
"Οι ασθενείς που πάσχουν από υπογονιμότητα και υποβάλλονται σε τεχνητή γονιμοποίηση είναι υπερβολικά αγχωμένες", αναφέρει ο Φίντλερ σε email του που έστειλε στο Ρόιτερς.
"Ετσι έκρινα ότι αυτή η επέμβαση θα ήταν ευεργετική για εκείνες κατά τα κρίσιμα λεπτά μετά την μεταφορά του εμβρύου", συμπληρώνει.
Για να δοκιμάσει την ιδέα του, η ερευνητική ομάδα ζήτησε από έναν κλόουν να επισκέφτεαι κατά περιόδους, σε διάστημα ενός χρόνου, την κλινική γονιμότητας.
Από τις 219 γυναίκες που συμμετείχαν στην έρευνα, οι μισές υποβλήθηκαν σε εμβρυομεταφορά την ημέρα που ο κλόουν βρισκόταν στην κλινική.
Κατά τη διάρκεια της αποθεραπείας μετά την διαδικασία, η κάθε γυναίκα δέχτηκε 15λεπτη επίσκεψη από τον κλόουν.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι, σε σύγκριση με τις γυναίκες που επισκέφτηκαν την κλινική μία ημέρα που δεν βρισκόταν εκεί ο κλόουν, εκείνες που γέλασαν με τον κλόουν είχαν διπλάσιες και πλέον πιθανότητες να μείνουν έγκυοι όταν ελήφθησαν υποψιν και άλλοι παράγοντες, όπως η ηλικία, ο τύπος της υπογονιμότητας και ο αριθμός των εμβρύων που εμφυτεύθηκαν.
Ο Φίντλερ είπε ότι απαιτούνται περισσότερες μελέτες για να διαπιστωθεί αν άλλες τεχνικές κατά του στρες μπορούν να αποδειχτούν ευεργετικές, επισημαίνοντας ότι δεν είναι ξεκάθαρο αν η επέμβαση του κλόουν ουσιαστικά συνέβαλε στο να απαλλαγούν οι γυναίκες από το στρες.

Read more »

Διαβάστε Περισσότερα

Επαναστατική μέθοδος βάζει τέλος στα κληρονομικά νοσήματα

 

Η πρώτη γυναίκα στην Ελλάδα, στην οποία εφαρμόστηκε η νέα επαναστατική μέθοδος προεμφυτευτικής γενετικής διάγνωσης, με έλεγχο στο σύνολο των 24 χρωματοσωμάτων από το DNA των δίδυμων εμβρύων της, για να αποκλεισθεί κάθε πιθανότητα εκδήλωσης μελλοντικού κληρονομικού νοσήματος, είναι η 30χρονη Αλεξάνδρα Μοίρα από την Αίγινα.

Η ίδια δηλώνει πανευτυχής και σε μερικούς μήνες εκπληρώνει το όνειρό της να γεννήσει τα δίδυμά της, τα οποία -με τη βοήθεια της επιστήμης- θα είναι απαλλαγμένα από κληρονομικά νοσήματα.

Ο γυναικολόγος - μαιευτήρας δρ Κώστας Πάντος, που εφαρμόζει στην Ελλάδα τη μέθοδο, εξηγεί στο «Εθνος της Κυριακής»: «Η νέα τεχνική, του Συγκριτικού Γενομικού Υβριδισμού με μικροσυστοιχίες DNA (CGH-Array), έχει προταθεί από την ESHRE (European Society for Human Reproduction and Embryology - Ευρωπαϊκή Εταιρεία για την Ανθρώπινη Αναπαραγωγή και Εμβρυολογία). Με τον τρόπο αυτό ελέγχονται και τα 24 χρωμοσώματα του εμβρύου για αριθμητικές ή και δομικές ανωμαλίες.

Τα χρωματοσώματαΗ κ. Μοίρα είναι η πρώτη γυναίκα που έμεινε έγκυος με τη μέθοδο αυτή. Τον τελευταίο χρόνο, εφαρμόζουμε τον προεμφυτευτικό γενετικό έλεγχο των 24 χρωμοσωμάτων με τη μέθοδο CGH-Array, σε συνδυασμό με τη βιοψία εμβρύου 3ης μέρας ή βιοψία εμβρύου στο στάδιο της βλαστοκύστης. Συνολικά έχουμε ήδη 8 εγκυμοσύνες».

Παρότι οι τεχνικές εξωσωματικής γονιμοποίησης έχουν εξελιχθεί τα τελευταία χρόνια, σε ορισμένες περιπτώσεις, όπως π.χ. σε γυναίκες με επανειλημμένες αποτυχημένες προσπάθειες εξωσωματικής γονιμοποίησης ή γυναίκες μεγάλης αναπαραγωγικής ηλικίας, τα ποσοστά επιτυχίας παρέμεναν σχετικά χαμηλά.

«Εδώ, λύνει το πρόβλημα, η νέα μέθοδος», επισημαίνει ο κ. Πάντος. «Η προεμφυτευτική γενετική διάγνωση είναι μια διαδικασία που εφαρμόζεται στα γονιμοποιημένα ωάρια κατά την εξωσωματική γονιμοποίηση, κυρίως για τη διάγνωση κληρονομικών γενετικών ασθενειών.

Εφαρμόζεται ευρέως για τον αποκλεισμό γονιδίων τα οποία είναι σίγουρο ότι θα προκαλέσουν κάποιο κληρονομικό νόσημα, όπως η μεσογειακή αναιμία και η κυστική ίνωση αλλά και για πιο σπάνια νοσήματα όπως είναι π.χ. η συγγενής υπερπλασία των επινεφριδίων, η χορεία του Huntington, η νόσος Cadasil και τα νευρομυϊκά νοσήματα».

«Κοντά στο όνειρο»
«Είχα μια σειρά από επιπλοκές και αποτυχημένες προσπάθειες, όταν ο γιατρός που εφαρμόζει τη νέα μέθοδο, μου εξήγησε τι πρέπει να γίνει στην περίπτωσή μου», λέει στο «Εθνος της Κυριακής» η κ. Αλεξάνδρα Μοίρα, η πρώτη γυναίκα η οποία έμεινε έγκυος με τη μέθοδο αυτή. «Δέχθηκα με ενθουσιασμό, παρά το γεγονός ότι η νέα μέθοδος εφαρμόστηκε σε εμένα για πρώτη φορά στην Ελλάδα. Το αντιμετώπισα ήρεμα, με πίστη στη σημαντική πρόοδο της επιστήμης και στους κατάλληλους ανθρώπους. Γι’ αυτό και αφέθηκα με εμπιστοσύνη στα χέρια τους και νιώθω πως είμαι πλέον πολύ κοντά στην εκπλήρωση του ονείρου».

ΜΕ ΕΠΙΤΥΧΙΑ
«Και ιστοσυμβατά παιδιά»

«Τα τελευταία χρόνια η εφαρμογή της προεμφυτευτικής γενετικής διάγνωσης έχει επεκταθεί πέρα από την αποτροπή μετάδοσης κληρονομικών νοσημάτων στην απόκτηση υγιών, αλλά και ταυτόχρονα ιστοσυμβατών τέκνων προς άλλα νοσούντα τέκνα της ίδιας οικογένειας», λέει ο γυναικολόγος - μαιευτήρας δρ. Κώστας Πάντος. «Για πρώτη φορά στην Ελλάδα εφαρμόσαμε την προεμφυτευτική γενετική διάγνωση με έλεγχο ιστοσυμβατότητας σε τρεις οικογένειες με άρρωστα παιδιά τα οποία έχουν πλέον πλήρως ιαθεί μετά τη μεταμόσχευση βλαστικών κυττάρων από το ιστοσυμβατό αδερφάκι τους που γεννήθηκε έπειτα από εξωσωματική γονιμοποίηση με τη μέθοδο αυτή.

Η μέθοδος μπορεί να εφαρμοστεί και για τον αποκλεισμό γονιδίων που επηρεάζουν την ποιότητα της ζωής μας ή μειώνουν το προσδόκιμο επιβίωσης, όπως ο σακχαρώδης διαβήτης και ο καρκίνος. Ηδη έχουμε εφαρμόσει με επιτυχία την προεμφυτευτική γενετική διάγνωση για τον αποκλεισμό γονιδίων που συσχετίζονται με νεοπλασίες όπως νευροϊνωμάτωση και ρετινοβλάστωμα και έχουν γεννηθεί υγιή παιδιά».

Δρ ΓΕΩΡΓΙΑ ΚΟΚΚΑΛΗ
«Ενα μικρό δείγμα αρκεί για να έχουμε τις πληροφορίες»

«Η επιλογή των εμβρύων προς εμβρυομεταφορά δεν αρκεί να γίνει με τα μορφολογικά κριτήρια, διότι έτσι δεν μπορούν να διακριθούν οι χρωμοσωμικές ανωμαλίες», εξηγεί στο «Εθνος της Κυριακής» η διευθύντρια των εργαστηρίων, μοριακός βιολόγος, κλινικός εμβρυολόγος Γεωργία Κόκκαλη.

«Πολλές μελέτες έχουν δείξει ότι στις περιπτώσεις επανειλημμένων αποτυχιών, περίπου το 60% των γονιμοποιημένων ωαρίων στο στάδιο αυλάκωσης (3 ημερών μετά τη γονιμοποίηση) και το 40% των βλαστοκύστεων (5-6 ημερών μετά τη γονιμοποίηση) που αναπτύσσονται στο εργαστήριο έχουν χρωμοσωματικές ανωμαλίες.

Η μέχρι τώρα βιοψία εμβρύων 3ης μέρας σε συνδυασμό με μεθόδους κυτταρογενετικής (FISH- fluorescent in situ hybridization - υβριδοποίηση με φθορισμό), είχε ένα πολύ σημαντικό μειονέκτημα: Ηταν περιορισμένος ο αριθμός των χρωμοσωμάτων που μπορούσαν να ελεγχθούν - συνήθως ελέγχονται 9 από τα 24 χρωμοσώματα.

Η χρήση της μεθοδολογίας με βιοψία εμβρύων στο στάδιο αυλάκωσης και FISH για την προεμφυτευτική γενετική διάγνωση χρωμοσωματικών ανευπλοειδιών, έχει δώσει αντικρουόμενα και αντιφατικά αποτελέσματα.Τώρα υπάρχει μέθοδος για εξέταση του συνόλου των 24 χρωμοσωμάτων.

Η προεμφυτευτική γενετική διάγνωση για όλα τα κληρονομικά νοσήματα μπορεί να συνδυαστεί με την παράλληλη εφαρμογή του CGH-rray, ώστε από ένα πολύ μικρό δείγμα βιοψίας των γονιμοποιημένων ωαρίων να αντλήσουμε όλες τις πληροφορίες που θέλουμε, πριν το μεταφέρουμε στη μήτρα, γεγονός που μας επιτρέπει να εμφυτεύουμε τελικά μόνο τα απαλλαγμένα, από κληρονομικά νοσήματα, έμβρυα».

Read more »

Διαβάστε Περισσότερα

Αυχεναλγία: Το σύνδρομο του υπολογιστή;

Οι παθήσεις που συνήθως αποκαλούμε με το γενικό όρο Αυχεναλγία, Αυχενικό Σύνδρομο, Αυχενοβραχιόνιο σύνδρομο, είναι στην πράξη τα συμπτώματα της αυχενικής δισκοπάθειας και της αυχενικής σπονδυλοαρθροπάθειας. Στην αυχενική δισκοπάθεια εμφανίζεται αρχικώς δυσλειτουργία με διαταραχές της μοριακής σύνθεσης του μεσοσπονδυλίου δίσκου που μπορεί να οδηγήσει σε ρήξη αυτού και σχηματισμό δισκοκήλης ή προοδευτική αστάθεια μεταξύ των δύο σπονδύλων, αρθρίτιδα και σχηματισμό οστεοφύτων. Καταλήγει δηλαδή, στην αυχενική σπονδυλοαρθροπάθεια. Η εκφύλιση αυτή ανευρίσκεται σε άτομα ηλικίας 15 έως 40 ετών, δεν είναι, λοιπόν, μία γεροντική πάθηση.

Ο λόγος που η δισκοπάθεια προσβάλει συνήθως συγκεκριμένα μεσοσπονδύλια διαστήματα, είναι η αυξημένη κινητικότητα της αυχενικής μοίρας της σπονδυλικής στήλης σ' αυτό το επίπεδο, καθώς και οι αυξημένες υδραυλικές πιέσεις.

Ως παράγοντες κινδύνου έχουν κατηγορηθεί η συχνή άρση βάρους στην εργασία, η στάση σώματος στην εργασία η στάση ύπνου. Η αυχενική σπονδυλοαρθροπάθεια εμφανίζεται σε άτομα που πέρασαν τη μέση ηλικία και είναι αποτέλεσμα προηγηθείσης δισκοπάθειας, γενικευμένης οστεοαρθρίτιδας, κακώσεων της αυχενικής μοίρας σπονδυλικής στήλης ή άλλων παθήσεων.

Σύμφωνα με τις τελευταίες στατιστικές το 40% τουλάχιστον του πληθυσμού υπέφερε μία φορά στη ζωή του από αυχεναλγία.

Τα συμπτώματα και στις δύο παθήσεις, στα αρχικά κυρίως στάδια είναι ίδια. Άλγος στον αυχένα με αντανάκλαση στους ώμους, τις ωμοπλάτες, το πρόσθιο τοίχωμα του θώρακα. Ινιακή κεφαλαλγία. Δυσκολία στις κινήσεις και δυσκαμψία της αυχενικής μοίρας σπονδυλικής στήλης.

Μείωση της αισθητικότητας, μούδιασμα στα δάχτυλα, έκπτωση της μυικής ισχύος, είναι αποτέλεσμα πίεσης νευρικών ριζών από δισκοκήλες ή οστεόφυτα. Σε προχωρημένες καταστάσεις εμφανίζονται διαταραχές της βάδισης, επεισόδια απώλειας της συνείδησης κτλ.

Ο ίλιγγος, τέλος, σε σπάνιες μόνο περιπτώσεις έχει σαν αιτία του παθήσεις της αυχενικής μοίρας σπονδυλικής στήλης παρά τα όσα λέγονται.

Θεραπεία των παθήσεων αυτών με συντηρητικά μέσα ανακουφίζουν τα συμπτώματα. Η φαρμακευτική αγωγή, η φυσικοθεραπεία και ο ηλεκτροβελονισμός καλυτερεύουν τα συμπτώματα, όπως και η χρήση κολάρου για μικρό διάστημα, τα οποία σε κάποιους ασθενείς θα επαναλαμβάνονται στο χρόνο με διαφορετικής διάρκειας και έντασης συμπτώματα.

Η χειρουργική αντιμετώπιση είναι απαραίτητη μόνο σε ένα ελάχιστο αριθμό ασθενών. Προληπτικά μέτρα για το περιορισμό των κρίσεων είναι κυρίως η αποφυγή άρσης βαρών, η αποφυγή πολύωρης στάσης σώματος στην ίδια θέση (κέντημα, παρακολούθηση τηλεόρασης, χρήση ηλεκτρονικού υπολογιστή).

Συνιστάται, επίσης, το θαλάσσιο κλίμα, επειδή είναι σταθερό, γιατί αυτοί που πάσχουν από οστεόφυτα είναι ευαίσθητοι στις μεταβολές του καιρού, η ελάττωση βάρους για τους παχύσαρκους και η χρήση ειδικού μαξιλαριού.

Read more »

Διαβάστε Περισσότερα

Το πρώτο ερωτικό φιλί μένει αξέχαστο!

 

Ποιος δε θυμάται το πρώτο του ρομαντικό φιλί; Ποιος δεν το έχει χαραγμένο στη μνήμη του; Σύμφωνα μάλιστα με την δρ. Σέρι Κίρσενμπάουμ από το Πανεπιστήμιο του Τέξας, η ανάμνηση του πρώτου φιλιού είναι εντονότερη και από την πρώτη σεξουαλική πράξη. Με πρωταγωνιστή το φιλί λοιπόν, έγραψε το βιβλίο «Τhe Science of Κissing: What Οur Lips Αre Τelling Us» («Η επιστήμη του φιλιού: Τι μας λένε τα χείλη μας»).

 Κατόπιν μελέτης, η Αμερικανίδα ερευνήτρια υποστηρίζει πως οι περισσότεροι από εμάς μπορούν να φέρουν στη μνήμη τους το 90% των λεπτομερειών που είχαν σχέση με το πρώτο τους φιλί. Διεξήγαγε μάλιστα πείραμα με άντρες και γυναίκες που έβλεπαν εικόνες με ζευγάρια που φιλιούνται και παράλληλα κατέγραφε την εγκεφαλική τους δραστηριότητα.

 Από την έρευνα προέκυψε πως πολύ συχνά οι γυναίκες επενδύουν σε ένα φιλί για την συνέχεια της σχέσης περισσότερο από όσο πρέπει, ενώ οι άνδρες φάνηκε να είναι πιο επιθετικοί στο φιλί, προσπαθώντας να περάσουν στη σύντροφό τους μεγαλύτερες δόσεις τεστοστερόνης.

  Επίσης, σύμφωνα με το βιβλίο, οι γυναίκες εκτιμούν πολύ περισσότερο από τους άνδρες το ερωτικό φιλί, ενώ οι άνδρες πιστεύουν πως το φιλί είναι ένα μέσο για να φθάσουν στο τελικό στόχο που είναι βέβαια το σεξ.

Πηγή: pyles.tv

Read more »

Διαβάστε Περισσότερα

Μύθος η Αλήθεια;

 

Το διάβασμα στο ημίφως δεν καταστρέφει τα μάτια σας, δεν είναι απαραίτητα οκτώ ποτήρια νερό την ημέρα για να είστε υγιής και το ξύρισμα των ποδιών δεν κάνει τις τρίχες να μεγαλώνουν γρηγορότερα.

Αυτές είναι ορισμένες βαθιά ριζωμένες στη συνείδηση των ανθρώπων θεωρίες, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνονται και επτά
"ιατρικοί μύθοι" η αλήθεια των οποίων δημοσιεύτηκε στη χριστουγεννιάτικη έκδοση της "Βρετανικής Ιατρικής Επιθεώρησης".

Δυο αμερικανοί ερευνητές πήραν επτά διαδεδομένες θεωρίες και έψαξαν σε ιατρικά και ιστορικά αρχεία για να βρουν αποδείξεις που τις τεκμηριώνουν.

Παρά τις συχνότατες αναφορές τους στα δημοφιλή και ευρείας κυκλοφορίας έντυπα η ανάγκη της κατανάλωσης οκτώ ποτηριών ημερησίως στερείται οποιασδήποτε επιστημονικής βάσης.

Η πλήρης έλλειψη επιστημονικών δεδομένων για τις επικρατούσες αντιλήψεις καταγράφεται σε μελέτη που δημοσιεύεται στην "Αμερικανική Επιθεώρηση Ψυχολογίας".

Οι άλλοι έξι "ιατρικοί μύθοι", εκτός της κατανάλωσης νερού είναι:

* Το διάβασμα σε ημίφως καταστρέφει την όραση σας.

Η πλειοψηφία των ειδικών σε θέματα όρασης πιστεύουν ότι είναι μάλλον απίθανο να προκληθεί κάποια μόνιμη βλάβη στα μάτια. Απλά αυτός που διαβάζει σε ημίφως αλληθωρίζει, ανοιγοκλείνει περισσότερες φορές τα μάτια του και έχει προβλήματα εστιασμού.

* Το ξύρισμα της κεφαλής κάνει τα μαλλιά να μεγαλώνουν γρηγορότερα και γίνονται πιο σκληρά.

Το ξύρισμα δεν έχει καμιά επίπτωση ούτε στο πάχος, ούτε στο δύναμη της τρίχας, καταδεικνύει σχετική μελέτη. Απλά μετά το ξύρισμα η τρίχα στην επανεμφάνιση της έχει σκληρή υφή και δημιουργείται αυτή η λανθασμένη εντύπωση.

* Η κατανάλωση γαλοπούλας φέρνει νύστα.

Η γαλοπούλα περιέχει αμινοξέα, την αποκαλούμενη τρυπτοφάνη, η οποία μετέχει στη διεργασία του ύπνου και στη διαμόρφωση της διάθεσης. Ωστόσο το κρέας της γαλοπούλας δεν περιέχει μεγαλύτερες ποσότητες αυτού του αμινοξέως απ' ότι το κοτόπουλο ή ο κιμάς. Η κατανάλωση μεγάλων ποσοτήτων φαγητού και ποτού κατά τις ημέρες των εορτών προκαλούν την υπνηλία.

* Χρησιμοποιούμε μόλις το 10% του μυαλού μας.

Ένας ακόμα μύθος από τις αρχές του 1907, αλλά οι απεικονίσεις του εγκεφάλου έχουν καταδείξει ότι καμιά εγκεφαλική περιοχή δεν είναι απόλυτα σιωπηλή ή τελείως αδρανής.

* Τα μαλλιά και τα νύχια συνεχίζουν να μακραίνουν και μετά το θάνατο.

Η ιδέα αυτή πιθανότατα προέρχεται από τα μακάβρια μυθιστορήματα. Οι επιστήμονες ανακοίνωσαν ότι το δέρμα μετά θάνατον αφυδατώνεται και συρρικνώνεται, δίνοντας την εντύπωση ότι τα μαλλιά και τα νύχια είναι μακρύτερα.

* Η χρήση κινητών τηλεφώνων είναι επικίνδυνη στα νοσοκομεία.

Παρά τη διαδεδομένη ανησυχία που έχει προκαλέσει αυτή η αντίληψη, οι μελέτες απέδειξαν ότι είναι ελάχιστη η παρεμβολή τους στα ιατρικά μηχανήματα.

Η έρευνα διεξήχθη από τον Ααρόν Καρόλ, αναπληρωτή καθηγητή παιδιατρικής στο ινστιτούτο Ρίτζενστριφ του πανεπιστημίου της Ινδιανάπολης και την Ρέιτσελ Βρήμαν υπότροφο της υπηρεσίας για την έρευνα της παιδικής υγείας της ιατρικής σχολής του πανεπιστημίου της Ιντιάνα.

Read more »

Διαβάστε Περισσότερα

Οι 10 πιο συχνές ερωτήσεις στον Ωτορινολαρυγγολόγο

1. Η μύτη μου ματώνει. Είναι κάτι σοβαρό;

Κάθε φορά που ματώνει η μύτη σας σωστό, καλό είναι να εξετάζεστε από ωτορινολαρυγγολόγο. Αυτό επιβάλλεται όταν οι ρινορραγίες είναι συχνές. Ευτυχώς, στις περισσότερες περιπτώσεις, η αιτία είναι απλή (κιρσοί της μύτης, ρινίτιδες, μικροτραυματισμοί) και η αντιμετώπιση εύκολη (καυτηρίαση, μαλακτικές αλοιφές κ.λπ.). Σπανιότερα όμως η αιτία της ρινορραγίας μπορεί να είναι κάποια σοβαρή πάθηση, όπως υπέρταση, νοσήματα του αίματος, όγκοι της μύτης και των παραρρινίων κόλπων κ.λπ.

2. Τα αφτιά μου βουίζουν. Τι μπορώ να κάνω;

Το βουητό στα αφτιά αποτελεί εκδήλωση πολλών παθήσεων τόσο του ίδιου του αφτιού (απόφραξη από «κερί», ωτίτιδα, μείωση της ακοής) όσο και άλλων συστημάτων (υπέρταση, ορμονικές διαταραχές, αναιμία, παθήσεις των αγγείων, μεταβολικά νοσήματα, παθήσεις του κεντρικού νευρικού συστήματος κ.λπ.). Θα πρέπει επομένως να ελεγχθείτε από ωτορινολαρυγγολόγο που με τις κατάλληλες εξετάσεις (κλινική εξέταση, τυμπανομετρία, ακοομετρία) θα σας κατευθύνει προς την κατάλληλη θεραπεία ή για περαιτέρω διαγνωστική διερεύνηση.

3. Τα αφτιά μου παράγουν πολύ «κερί». Είναι κάτι παθολογικό;

Η παραγωγή «κεριού» εξυπηρετεί την άμυνά του αφτιού απέναντι σε μολύνσεις και άλλους βλαπτικούς παράγοντες (π.χ. είσοδος εντόμων). Φυσιολογικά, με τις μασητικές κινήσεις, το «κερί» σπρώχνεται και βγαίνει στον έξω ακουστικό πόρο. Όταν υπερπαράγεται «κερί» (ιδιοσυγκρασιακοί λόγοι, δερματοπάθειες, χρήση ακουστικών) ή παρεμποδίζεται η αποβολή του (π.χ. καθημερινή χρήση μπατονέτας), αυτό συσσωρεύεται και προκαλεί βαρηκοΐα, βουητό ή και πόνο. Τα ενοχλήματα αυτά είναι συνήθως παροδικά και υποχωρούν μετά την αφαίρεση του «κεριού».

4. Πως πρέπει να καθαρίζω τα αφτιά μου;

Τα αφτιά μας διαθέτουν τη λειτουργία του «αυτοκαθαρισμού» από την κυψελίδα («κερί») που παράγεται στο δέρμα του έξω ακουστικού πόρου. Οποιοσδήποτε χειρισμός από την πλευρά των ασθενών προς αυτή την κατεύθυνση είναι επιβλαβής. Οι μπατονέτες ή οτιδήποτε ανάλογο χρησιμοποιείται για τον καθαρισμό του αφτιού, ιατρικά δεν επιτρέπονται. Η εισαγωγή τους στον έξω ακουστικό πόρο μπορεί να οδηγήσει σε συσσώρευση «κεριού» αλλά και σε διάφορα ατυχήματα (τραυματισμό του δέρματος και πρόκληση ωτίτιδας, παραμονή βαμβακιού στον πόρο, διάτρηση τυμπάνου κ.λπ.). Η παρέμβαση του ειδικού ωτορινολαρυγγολόγου είναι επιβεβλημένη στις περιπτώσεις που υπάρχει αρκετή συσσώρευση κυψελίδας.

5. Μήπως έχω ωτίτιδα;

Το κυριότερο σύμπτωμα της ωτίτιδας είναι ο πόνος, ενώ μπορεί να συνυπάρχουν φαγούρα, αίσθημα απόφραξης του αφτιού, βαρηκοΐα, βουητό, υγρό ή/και πύον στον έξω ακουστικό πόρο. Θα πρέπει όμως να έχουμε υπόψη μας ότι στα μικρά παιδιά η ωτίτιδα μπορεί να έχει ποικίλες εκδηλώσεις: ανορεξία, ανησυχία, διάρροια αλλά και υποψία βαρηκοΐας από τους γονείς. Για όλα αυτά είναι απαραίτητος ο ειδικός ιατρικός έλεγχος.

6. Τι είναι οι πολύποδες; Πώς θα καταλάβω αν έχω;

Οι πολύποδες της μύτης (ρινοπολύποδες) είναι καλοήθης, φλεγμονώδους ή/και αλλεργικής αιτιολογίας, υπερτροφία του ρινικού βλεννογόνου (δηλαδή του εσωτερικού τοιχώματος της μύτης). Μπορούν να εκδηλωθούν με απόφραξη της μύτης, μείωση ή απώλεια της όσφρησης, υποτροπιάζουσες ρινοκολπίτιδες (ιγμορίτιδες), πονοκέφαλο, πρήξιμο στα κάτω βλέφαρα και ρινορραγίες. Η θεραπεία τους είναι βασικά χειρουργική˙επειδή όμως συχνά υποτροπιάζουν συνήθως χρειάζονται φαρμακευτική θεραπεία και τακτική παρακολούθηση. Οι πολύποδες του λάρυγγα εκδηλώνονται συνήθως με βραχνάδα και σπανιότερα με δύσπνοια. Απαιτείται λεπτομερής ενδοσκοπικός έλεγχος γιατί ένας φαινομενικά αθώος πολύποδας μπορεί να υποκρύπτει σοβαρότερη βλάβη. Η θεραπεία τους είναι η χειρουργική αφαίρεση η οποία ακολουθείται από ιστολογική εξέταση του αφαιρεθέντος πολύποδα. Αξίζει να επισημανθεί ότι με βραχνάδα εκδηλώνονται και πιο σοβαρές παθήσεις του λάρυγγα (κακοήθειες, θηλώματα, άλλοι όγκοι κ.λπ.), οπότε γίνεται σαφής η ανάγκη λεπτομερούς διερευνήσεως κάθε ασθενούς με βραχνάδα.

7. Ο άντρας μου ροχαλίζει. Θα πρέπει να το ελέγξουμε;

Το ροχαλητό, εκτός από ενοχλητικό, μπορεί να είναι και επικίνδυνο, ιδίως αν συνοδεύεται από υπνικές άπνοιες. Είναι ένα πρόβλημα που χρειάζεται έλεγχο και αντιμετώπιση, ανάλογα με την αιτία (π.χ. μείωση του σωματικού βάρους, άσκηση, διακοπή του καπνίσματος, χειρουργική διόρθωση κωλυμάτων του ανώτερου αναπνευστικού ή/και χρήση ειδικής μάσκας στον ύπνο). Σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να συνοδεύεται από διαταραχές της λειτουργίας των πνευμόνων, της οξυγόνωσης του εγκεφάλου και της καρδιακής λειτουργίας. Στα παιδιά το ροχαλητό συνήθως οφείλεται σε υπερτροφία των αδενοειδών εκβλαστήσεων (κρεατάκια) ή/και των αμυγδαλών και αντιμετωπίζεται με τη χειρουργική αφαίρεσή τους. Σε κάθε περίπτωση πάντως, το ροχαλητό συνήθως προκαλεί κακής ποιότητας ύπνο ή και άπνοια, που εκδηλώνεται με υπνηλία στη διάρκεια της ημέρας, ελλιπή συγκέντρωση και προσοχή, κακή διάθεση, μειωμένη απόδοση στη δουλειά ή στο σχολείο. Πρόσφατες μελέτες έδειξαν ότι σημαντικός αριθμός τροχαίων ατυχημάτων συνδέεται με τον κακό ύπνο.

8. Έχω προσέξει ότι συχνά δεν αναπνέω από τη μύτη. Πού μπορεί να οφείλεται;

Η σκολίωση του ρινικού διαφράγματος, οι πολύποδες και η ρινίτιδα είναι οι συχνότερες αιτίες που προκαλούν δυσχέρεια ρινικής αναπνοής. Σπανιότερα όμως ρινική απόφραξη προκαλούν νεοπλάσματα, κολλαγονώσεις, ξένα σώματα,  ρινόλιθοι κ.λπ. Το ακριβές αίτιο της ρινικής απόφραξης μπορεί να προσδιορισθεί με ενδελεχή ωτορινολαρυγγολογικό έλεγχο, ο οποίος, εκτός από την κλινική εξέταση, οφείλει να περιλαμβάνει ενδοσκοπικό ή/και απεικονιστικό έλεγχο.

Η θεραπεία μπορεί να είναι χειρουργική ή συντηρητική, ανάλογα με την περίπτωση.

9.  Τον τελευταίο καιρό νιώθω έναν «κόμπο» στο λαιμό μου, κυρίως όταν καταπίνω. Πού μπορεί να οφείλεται;

Ο «κόμπος» στο λαιμό είναι μια αίσθηση λίγο πολύ γνώριμη στους περισσότερους από εμάς. Συνήθως εντοπίζεται στη βάση του λαιμού, στη μέση γραμμή κι επιδεινώνεται με το στρες. Απαιτείται πλήρης έλεγχος γιατί μπορεί να είναι σύμπτωμα τόσο σχετικά αθώων καταστάσεων (στρες, αναιμία, γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση) αλλά και πιο σοβαρών καταστάσεων όπως μεγάλες βρογχοκήλες, όγκοι του φάρυγγα και του οισοφάγου.

10. Πού οφείλεται η ζάλη που νιώθω όταν ταξιδεύω; Είναι κάτι παθολογικό;

Η ζάλη αυτή, γνωστή ως κινήτωση, χαρακτηρίζεται από ωχρότητα, εφιδρώσεις, ναυτία ή/και εμέτους. Δεν αποτελεί ακριβώς νόσο. Πρόκειται για μια μάλλον φυσιολογική αντίδραση που οφείλεται σε ασυμφωνία των πληροφοριών που συλλέγουν ο λαβύρινθος και τα μάτια σε σχέση με το περιβάλλον. Υπάρχουν διάφορα φάρμακα με τα οποία είτε προλαμβάνεται είτε αντιμετωπίζεται το πρόβλημα της ζάλης αυτής.

πηγή : healthview.gr

Read more »

Διαβάστε Περισσότερα

Πιο στρεσογόνα από την δουλειά η "φασίνα" του σπιτιού!

 

Οι έγνοιες για να γίνουν οι καθημερινές εσωτερικές και εξωτερικές δουλειές του νοικοκυριού, δημιουργούν μεγαλύτερο στρες από την ίδια την εργασία.

Το καθάρισμα, το μαγείρεμα, τα ψώνια (στο σουπερμάρκετ, όχι για ρούχα!), η πληρωμή των λογαριασμών και το «σέρβις» του αυτοκινήτου κάνουν μεγαλύτερο κακό στην καρδιά, σύμφωνα με μια νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα.

Οι ερευνητές της Ιατρικής Σχολής του πανεπιστημίου του Πίτσμπουργκ, υπό τη Ρεβέκα Θέρστον, που δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη στο περιοδικό ψυχοσωματικής ιατρικής “Psychosomatic Medicine”, σύμφωνα με τη βρετανική «Τέλεγκραφ», μελέτησαν πάνω από 110 εργαζόμενους άνδρες και γυναίκες και διαπίστωσαν ότι όσοι έχουν τις περισσότερες ευθύνες για το νοικοκυριό, είναι εκείνοι που έχουν και το περισσότερο άγχος, κάτι που φαίνεται στην πολύ υψηλότερη πίεση του αίματός τους, σε σχέση με όσους και όσες επαφίενται στους συντρόφους τους για να γίνουν οι αναγκαίες δουλειές.

Η μελέτη συμπέρανε ότι τελικά δεν είναι ο φόρτος εργασίας που κάνει κυρίως τη ζημιά στην υγεία, αλλά το στρες για το πώς κανείς θα τα βγάλει πέρα μέσα στη μέρα με όλες τις υποχρεώσεις του και παράλληλα πώς θα καταφέρει από πλευράς οικογενειακού προϋπολογισμού να μην «πέσει έξω». Από την άλλη, σύμφωνα με την έρευνα, η φροντίδα των παιδιών και ακόμη περισσότερο των κατοικίδιων ζώων δεν φαίνεται να αυξάνει την πίεση.

Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, περίπου τα μισά περιστατικά εμφραγμάτων και εγκεφαλικών οφείλονται στην υψηλή πίεση. Σύμφωνα με τους γιατρούς, η «ιδανική» συστολική πίεση είναι 150 mmHg και η διαστολική 90 mmHg.

Η νέα έρευνα διαπίστωσε ότι το άγχος για τις εσωτερικές δουλειές του νοικοκυριού αυξάνει τη συστολική πίεση μέχρι 4,4 mmHg, η έγνοια για το αυτοκίνητο κατά 2,64 mmHg και για την πληρωμή των διαφόρων λογαριασμών κατά 1,66 mmHg. Οι φτωχότερες οικογένειες είναι πιθανότερο να έχουν αυξημένο άγχος σε σχέση με τις πλουσιότερες οικογένειες.

Αν και μερικές μελέτες έχουν υποστηρίξει ότι οι επαναλαμβανόμενες δουλειές του σπιτιού (καθάρισμα κλπ) μπορεί να κάνουν καλό στην καρδιά, η νέα έρευνα συμπέρανε ότι η επαναληπτική φύση αυτών των εργασιών μάλλον αυξάνει την πίεση παρά την μειώνει. «Η ευθύνη που αισθάνεται ότι έχει κανείς για τις δουλειές του νοικοκυριού, παρά οι ώρες που χαλάει σε αυτές, προκαλεί περισσότερο στρες», σύμφωνα με την έρευνα.

Read more »

Διαβάστε Περισσότερα

Απραγματοποίητα όνειρα: «Είναι αργά πια»... ή μήπως όχι;

Στην πορεία της ζωής μας, κάνουμε όνειρα. Κάποια τα έχουμε από μικρά παιδιά, όταν μας ρωτούσαν «Τι θα γίνεις όταν μεγαλώσεις;», και τα κρατήσαμε ζωντανά σε μια γωνιά του εαυτού μας, και άλλα γεννήθηκαν αργότερα, χωρίς να μπορούν πάντα να πραγματοποιηθούν. Έρχεται κάποτε η στιγμή που πρέπει να παραδεχτούμε ότι «είναι αργά πια» ή μήπως δεν είναι ποτέ αργά γι’ αυτά που πραγματικά θέλουμε;

Τα συνήθη βήματα
Εκκίνηση Μεγαλώνουμε μαθαίνοντας να ακολουθούμε στις σημαντικές αποφάσεις της ζωής μας τη λογική. Διδασκόμαστε να μην είμαστε παρορμητικοί, να μην αφήνουμε εφήμερες επιθυμίες να μας παρασύρουν, να ζυγίζουμε τα υπέρ και τα κατά, να υπολογίζουμε τις συνέπειες, να είμαστε ρεαλιστές, να μη ρισκάρουμε χωρίς λόγο, να μην ξεκινάμε κάτι αν δεν εξασφαλίσουμε τη μέγιστη δυνατή βεβαιότητα για το αποτέλεσμα. Όλα αυτά, βέβαια, είναι πολύ χρήσιμα και σωστά και μας βοηθούν πολύ όταν σχεδιάζουμε τα βήματα της ζωής μας.
Παρέκκλιση Μέσα σε όλη αυτή τη λογική της σιγουριάς, της εξασφάλισης και της ελαχιστοποίησης του ρίσκου, όμως, δεν μπορεί παρά να διαλέξουμε και δρόμους που καμιά φορά παρεκκλίνουν πολύ από αυτά που επιθυμούμε, ονειρευόμαστε ή πιστεύουμε.
Σύγχυση Φτάνει, λοιπόν, κάποια στιγμή -και όχι μόνο μία φορά- στη ζωή μας που κάνουμε μια στάση, ρίχνουμε μια κριτική ματιά σε ό,τι είμαστε και κάνουμε, και αναρωτιόμαστε: «Αυτό είναι, λοιπόν;». Συνειδητοποιούμε τότε με λύπη, παράπονο, θυμό, απογοήτευση, ή απλώς με μια μικρή δόση νοσταλγίας, ότι ίσως βρισκόμαστε κάπου αλλού από εκεί που είχαμε φανταστεί. Ή ότι κάποια πράγματα που θέλαμε πολύ έχουν γίνει πια πολύ μακρινά και απρόσιτα για εμάς.

Μαρτυρία:
Η στιγμή της κρίσηςΑυτό κατάλαβε και ο Πέτρος στα 35 του, όταν, χωρίς εμφανή αιτία, βυθίστηκε στην κατάθλιψη και αναγκάστηκε να κάνει έναν απολογισμό της ζωής του: «Εκ πρώτης όψεως, όλα έβαιναν λίαν καλώς. Είχα μια δουλειά που πολλοί θα ζήλευαν, έβγαζα αρκετά χρήματα, κι επιπλέον είχα μια καλή οικογενειακή ζωή. Κι όμως, ένιωθα από καιρό πως κάτι έλειπε, χωρίς να μπορώ να εντοπίσω τι ήταν αυτό. Η κατάθλιψη με ανάγκασε να «κόψω ταχύτητα» και να κάτσω να σκεφτώ. Τότε, εμφανίστηκαν στο προσκήνιο κάποιες επιθυμίες και όνειρα που είχα κάνει στο παρελθόν. Το όνειρό μου ήταν να σπουδάσω Αρχιτεκτονική, αλλά αυτό φαινόταν τότε σαν αποκοτιά, τη στιγμή που ο πατέρας μου είχε μια επιτυχημένη επιχείρηση με μέλλον και ήμουν μοναχοπαίδι. Έτσι, μπήκα στη δουλειά, έπεσα με τα μούτρα και προχώρησα πολύ. Η Aρχιτεκτονική έγινε κάτι που θυμόμουν σαν σε όνειρο. Εδώ και πολλά χρόνια, αν και όταν το ανέφερα, φαι­νόμουν γραφικός ακόμη και στον ίδιο μου τον εαυτό. Κι όμως, στην πραγματικότητα δεν ξεχάστηκε ποτέ και ξαφνικά έπρεπε να δω τι θα κάνω μ’ αυτό». Το σκέφτηκα πολύ, ξεκίνησα σχέδιο σε μια ιδιωτική σχολή και άρχισα να νιώθω ότι ξαναζωντανεύει ένα κομμάτι του πραγματικού μου ευατού…».

«Μήπως τρελαίνομαι;» Τέτοιες στιγμές σύγχυσης και αμηχανίας σε σχέση με κάποια όνειρα ή ιδανικά που φαίνονται ξεπερασμένα ή ιδέες και επιθυμίες που μοιάζουν ουτοπικές βιώνουν οι περισσότεροι άνθρωποι, λιγότερο ή περισσότερο έντονα. Αισθανόμαστε ανικανο­ποίητοι και δεκάδες αγωνιώδη ερωτήματα αναδύονται από μέσα μας: «Πόσο ευτυχισμένος/η είμαι με τη ζωή μου;», «Από πού ήρθε τώρα αυτό;», «Μήπως αρχίζω να τρελαίνομαι;», «Να τα τινάξω όλα στον αέρα;», «Τελικά το θέλω πραγματικά ή έχω απλώς κολλήσει;» «Κι αν είναι μόνο μια φαντασίωση χωρίς ουσιαστικό περιεχόμενο;». Από την άλλη, όσο πιο πιεστικά γίνονται τα ερωτήματα αυτά, τόσο περισσότερο συνειδητοποιούμε ότι αυτή η ζωή είναι η μόνη που έχουμε και όχι μια prova generale μιας άλλης, καλύτερης ζωής που πρόκειται να έρθει.

Όνειρο ή... βάρος;Ως εκ τούτου, το δίλημμα είναι μεγάλο και η αγωνία συχνά ανυπόφορη. Το πιο δύσκολο από όλα είναι ότι πρέπει να αφήσουμε μια κατάσταση οικεία και συνήθως βολική για κάτι άγνωστο και απρόβλεπτο. Ακόμη κι αν είμαστε εντελώς δυσαρεστημένοι με τη δουλειά, το γάμο, τη γενικότερη τροπή που έχει πάρει η ζωή μας, δεν παύουμε να αισθανόμαστε ασφαλείς μέσα στο γνώριμο πλαίσιο που αυτά μας παρέχουν. Το «άλλο» αντίθετα, το όνειρο, το ιδανικό, η ιδέα, δεν έχει συνήθως καμία σχέση με την πραγματικότητά μας. Κάθε άλλο μάλιστα: Είναι συχνά αόριστο, υπερεκτιμημένο και τόσο εξιδα­νικευμένο, που φοβόμαστε να το πλησιά­σουμε. Αυτός είναι και ο λόγος που κάτι τέτοιο μπορεί να μετατραπεί από όνειρο που δίνει φτε­ρά σε φορτίο που μας παραλύει.

Μαρτυρία:
Σπάζοντας τη «φούσκα»Κάτι τέτοιο συνέβη στο Μιχάλη: «Εμένα το απωθημένο μου ήταν η μουσική. Είχα μάθει μόνος μου να παίζω πιάνο, είχα ριχτεί για 4-5 χρόνια στο τέλος της εφηβείας μου με πάθος σ’ αυτό, αλλά μετά, όταν ήρθε η ώρα των μεγάλων αποφά­σεων, τα παράτησα, έκανα διάφορες δουλειές, έμπλεξα με άλλα πράγματα τελοσπάντων. Και όσο απομακρυνόμουν απ’ αυτό, τόσο το εξιδανίκευα μέσα μου κι έλεγα ότι το πιάνο είναι κάτι που πρέ­πει να του αφιερωθείς και, αν το κάνεις, πρέπει να αφήσεις όλα τ’ άλλα: «Ή μόνο μουσική ή καθόλου», έλεγα. Πέρασαν 16 χρόνια χωρίς να το αγγίξω, και κάθε φορά που άκουγα μουσική, έφτυνα τον εαυτό μου, ένιωθα άχρηστος. Η γυναίκα μου έβλεπε πόσο βασανιζόμουν και με παρακαλούσε να παίξω, αλλά τίποτα. Η κρίσιμη στιγμή ήρθε όταν άρχισε να παίζει πιάνο η κόρη μου. Τότε πια φάνηκε καθαρά ότι είχα φτιάξει μέσα μου μια «φούσκα», με πολύ βάρος όμως. Στην ουσία, αυτό που δεν ήθελα να αντιμετωπίσω ήταν το να παίζω πιάνο για την ευχαρίστησή μου και μόνο, χωρίς να έχω γίνει ο μεγάλος τζαζ πιανίστας που κάποτε ονειρευόμουν. Δεν μπορείς να φανταστείς τι ανακούφιση ήταν που άφησα πίσω μου αυτή τη φαντασίωση».
H σημασία της φαντασίωσης Φαίνεται πως συχνά το ουσιώδες ερώτημα δεν είναι αν είναι αργά ή όχι για να πραγματοποιήσουμε μια φαντασίωση, αλλά τι σημαίνει για εμάς αυτή η φαντασίωση. Είναι το καταφύγιο ή το άλλοθι που μας βοηθά να αντέχουμε τη δύσκολη πραγματικότητα της ζωής μας; Είναι απομεινάρι από έναν εαυτό ξεχασμένο; Είναι μια επιθυμία ζωντανή, που νιώθουμε ότι χρωστάμε στον εαυτό μας να πραγματοποιήσουμε; Είναι κάτι που έχουμε μυθοποιήσει, επειδή όλα όσα κάνουμε δεν μας ικανοποιούν; Για να το βρούμε, πρέπει να κάνουμε μια ενδοσκόπηση και να σκύψουμε με λίγο περισσότερη προσοχή πάνω από τη ζωή μας και τον εαυτό μας.
Το ουσιώδες ερώτημα είναι τι σημαίνει για εμάς η φαντασίωσή μας

Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία...Όταν έρχεται η στιγμή που νοσταλγούμε, μετανιώνουμε, λυπόμαστε ή λαχταράμε κάτι που φαίνεται δύσκολο, τότε καλούμαστε να καταλάβουμε τι θέλουμε πραγματικά και τι μας ωθεί ή μας εμποδίζει να το ακολουθήσουμε. Για να γίνει αυτό, χρειάζεται σίγουρα δύναμη, ηρεμία, θάρρος. Ιδιότητες που έχουμε όλοι μέσα μας, αλλά συνήθως δεν συνειδητοποιούμε παρά μόνο όταν έρθουμε αντιμέτωποι με τέτοια όνειρα και επιθυμίες. Αυτή είναι και η συνεισφορά τους στη ζωή μας: Ότι μας αναγκάζουν να βγούμε από την κάπως νεφελώδη κατάσταση της ανασφάλειας, της βολής, του φόβου και των ενδοιασμών και να ψηλαφίσουμε καλύτερα τα όρια του εαυτού μας. Το αποτέλεσμα δεν είναι πάντα η πραγματοποίηση του ονείρου. Είναι, όμως, η επίγνωση του ποιοι είμαστε και πού βρισκόμαστε, τι ξέρουμε, τι μπορούμε, ποιους αγαπάμε και ποιοι μας αγαπούν.

Δίνοντας στο όνειρο σάρκα και οστάΑν τελικά αυτή η αναζήτηση δείξει πως το όνειρό μας εξακολουθεί να είναι επίκαιρο και δελεαστικό και θέλουμε ακόμη να το ακολουθήσουμε, τότε κάποια πρακτικά βήματα θα κάνουν πιο πιθανή και πιο εύκολη την πραγματοποίησή του. Το κυριότερο είναι ότι κάτι που υπήρχε μόνο μέσα στο μυαλό μας, σαν ιδέα και φαντασίωση, πρέπει να πάρει πραγματικές διαστάσεις. Εκτός από οραματιστές, πρέπει λοιπόν να γίνουμε και ορθολογιστές. Σκεφτείτε:• Η πραγματοποίηση κάθε σχε­δίου δεν γίνεται ποτέ με τη μία. Είναι απαραίτητο να σκεφτούμε μικρά βήματα και να προχωρήσουμε σταδιακά στην πραγματοποίησή τους.
• Δύο μυαλά σκέφτονται συνήθως πιο καθαρά από ένα. Ακόμη κι αν σκοπεύουμε να προχωρήσουμε μόνοι, μπορεί να είναι πολύ αποδοτική μια συζήτηση με κάποιον που εμπιστευόμαστε και που έχει κάποια γνώση του θέματος, είτε αυτός είναι φίλος είτε ειδικός.
• Η αλλαγή από μια κατάσταση σε μια άλλη έχει συνήθως μια μεταβατική περίοδο κατά την οποία δεν είμαστε ούτε εδώ ούτε εκεί. Όσο πιο καλά έχουμε σχεδιάσει και προνοήσει γι’ αυτή την περίοδο, τόσο πιο ομαλά θα βιώσουμε την αλλαγή, και εμείς αλλά και οι άνθρωποι γύρω μας.

«Είναι αργά πια για...;»

Το κρίσιμο αυτό ερώτημα δεν μας τίθεται μόνο σε προχωρημένη ηλικία. Τέτοιες φάσεις αμφισβήτησης και «επαναπροσδιορισμού των στόχων» περνάμε -με διαφορετικό τρόπο- σε διάφορα στάδια της ζωής μας. Η πρώτη μπορεί να είναι στην εφηβεία, όταν καλούμαστε να διαλέξουμε προσανατολισμό, αργότερα κατά τη διάρκεια ή μετά το τέλος των σπουδών, αν διαπιστώσουμε ότι αυτό που επιλέξαμε δεν μας αντιπροσωπεύει καθόλου ή όταν αποφασίσουμε να ζήσουμε με κάποιον που πιστεύουμε ότι αγαπάμε. Όσο κι αν φαίνεται πιο δύσκολο να πάρουμε ρηξικέλευθες αποφάσεις όταν έχουν περάσει τα χρόνια και οι συνθήκες της ζωής μας είναι πιο παγιωμένες, μια αλλαγή πορείας είναι πάντα δύσκολη και σχετίζεται περισσότερο με την ευελιξία που είμαστε σε θέση να δείξουμε παρά με την ηλικία.

 

 

vita.gr

Read more »

Διαβάστε Περισσότερα

Τα 7 απλά «μυστικά» της μακροζωίας

Θέλουμε ή όχι να ζήσουμε όσο πιο πολύ μπορούμε; Ναι. Αλλά το θέμα είναι να ζήσουμε καλά. Ποια είναι λοιπόν τα “μυστικά” της μακροζωίας...

Η Αμερικανική Καρδιολογική Εταιρεία δημοσίευσε έναν πίνακα με 7 οδηγίες για μακροζωία. Αυτές βασίστηκαν στα αποτελέσματα έρευνας, που έδειξε ότι όσοι 50χρονοι ακολουθούν αυτές τις οδηγίες, μπορούν να ζήσουν άλλα 40 τουλάχιστον χρόνια με καλή ποιότητα ζωής, χωρίς καρδιακά προβλήματα ή εγκεφαλικά επεισόδια. Οι συμβουλές είναι:

1. Να μην καπνίζεις.

2. Να διατηρείς ένα επίπεδο σωματικής άσκησης.

3. Να μην έχεις περιττά κιλά.

4. Να ακολουθείς υγιεινό διαιτολόγιο.

5. Να ελέγχεις συχνά την πίεσή σου.

6. Να μετράς τη χοληστερίνη σου.

7. Να έχεις φυσιολογικό σάκχαρο.

Read more »

Διαβάστε Περισσότερα

Άνδρες και τσεκ-απ

Το τσεκ-απ είναι μια γενική ιατρική εξέταση που περιλαμβάνει σειρά κλινικών και εργαστηριακών ερευνών για να διαπιστωθεί η κατάσταση των οργάνων και γενικά της υγείας του εξεταζομένου.

Το τσεκ-απ είναι σημαντικό διότι μπορεί να ανιχνεύσει έγκαιρα ορισμένες ανωμαλίες στον ασθενή που μπορούν να οδηγήσουν στη λήψη μέτρων για την αντιμετώπιση τους. Επίσης συμβάλλει στην πρόωρη διάγνωση ασθενειών γεγονός που επιτρέπει καλύτερα θεραπευτικά αποτελέσματα.

Στους άνδρες το τσεκ-απ περιλαμβάνει την κλινική εξέταση, τη μέτρηση του δείκτη μάζας σώματος που βασίζεται στο βάρος και ύψος του σώματος, τη μέτρηση της πίεσης, της γλυκόζης αίματος, τον έλεγχο του προστάτη και του παχέος εντέρου και τέλος τον έλεγχο των εμβολιασμών.

Η κλινική εξέταση από το γιατρό είναι η καλύτερη ευκαιρία για να ελεγχθεί η γενική σωματική κατάσταση του ανδρός.

Παράλληλα ο άνδρας έχει την ευκαιρία να ρωτήσει διάφορα πράγματα σε σχέση με την υγεία που τον αφορούν. Επίσης ο γιατρός μπορεί να δώσει συμβουλές στον άνδρα ανάλογα με τα ειδικά προβλήματα στην κάθε περίπτωση.

Η συχνότητα με την οποία ένας άνδρας πρέπει να εξετάζεται από το γιατρό, εξαρτάται από την ηλικία:

18 έως 39 ετών: Κάθε 3 έως 5 χρόνια
40 έως 49 ετών: Κάθε 1 έως 2 χρόνια
Άνω των 50 ετών: Κάθε χρόνο. Στις ηλικίες αυτές η συχνότητα των καρδιακών παθήσεων και του καρκίνου αυξάνονται σημαντικά
Κατά την κλινική εξέταση εκτός των άλλων μπορεί να γίνει μια επισταμένη εξέταση του δέρματος για την ανίχνευση ανησυχητικών αλλαγών του ή προκαρκινικών καταστάσεων. Επίσης η εξέταση των όρχεων είναι δυνατόν να ανιχνεύσει έγκαιρα τον καρκίνο των όρχεων.

Παράλληλα η εξέταση του αγγειακού συστήματος δίνει πληροφορίες για τις αρτηρίες που μεταφέρουν το αίμα στον εγκέφαλο ή στα κάτω μέλη. Ο έλεγχος των ματιών πρέπει να γίνεται για την έγκαιρη διάγνωση ασθενειών όπως το γλαύκωμα και ο εκφυλισμός της ωχράς κηλίδας που αποτελούν τις συχνότερες αιτίες τύφλωσης.

Η μέτρηση της πίεσης πρέπει να γίνεται σε κάθε ιατρική επίσκεψη ή τουλάχιστο κάθε 1 έως 2 χρόνια.

Είναι πολύ σημαντικό να ανιχνεύεται έγκαιρα η ψηλή πίεση διότι είναι αιτία καρδιακών παθήσεων και εγκεφαλικών επεισοδίων. Ψηλή πίεση υπάρχει όταν μετά από την ορθή μέτρηση, η πίεση είναι ίση ή μεγαλύτερη από 140/90 mmHg. Εάν υπάρχει ψηλή πίεση, οι μετρήσεις της πρέπει να γίνονται συχνότερα.

Οι αλλαγές στον τρόπο ζωής, η σωματική άσκηση, η μείωση του αλατιού στη διατροφή και τα φάρμακα εάν χρειάζονται, βοηθούν στην αντιμετώπιση της ψηλής πίεσης.

Η μέτρηση του βάρους και του ύψους επιτρέπουν τον υπολογισμό του Δείκτη Μάζας Σώματος (ΔΜΣ).

Ο ΔΜΣ υπολογίζεται σαν το πηλίκο του βάρους σώματος (Β) με μονάδα μέτρησης σε κιλά, διαιρούμενο δια του ύψους (Υ) με μονάδα μέτρησης σε μέτρα στο τετράγωνο. Δηλαδή ΔΜΣ=Β/Υ2.

Ο ΔΜΣ είναι πολύ καλύτερος δείκτης του κατά πόσο κάποιος είναι υπέρβαρος ή παχύσαρκος διότι λαμβάνεται υπ΄ όψη στον υπολογισμό του και το ύψος του κάθε ασθενή.

Τα κριτήρια που λαμβάνονται υπ΄ όψη για να φανεί εάν κάποιος έχει υπερβολικό βάρος σώματος είναι τα ακόλουθα:

Κανονικό βάρος του ατόμου για το ύψος του είναι όταν ο ΔΜΣ κυμαίνεται μεταξύ 18,5 και 24,9
Υπέρβαρα είναι τα άτομα που έχουν ΔΜΣ μεταξύ 25 και 29,9
Παχύσαρκα είναι τα άτομα που έχουν ΔΜΣ από 30 έως 35 και πιο πάνω
Ο υπολογισμός του ΔΜΣ πρέπει να γίνεται σε κάθε κλινική εξέταση από το γιατρό.

Η χοληστερόλη όταν είναι ψηλή στο αίμα, αυξάνει τον κίνδυνο για καρδιακή πάθηση και εγκεφαλικά επεισόδια.

Η μέτρηση της χοληστερόλης στο αίμα πρέπει να γίνεται τουλάχιστο κάθε 5 χρόνια. Σε άτομα με ιστορικό ψηλής πίεσης ή διαβήτη, ο έλεγχος της χοληστερόλης είναι καλό να γίνεται κάθε 1 έως 2 χρόνια.

Ο έλεγχος της γλυκόζης αίματος είναι σημαντικός για την ανίχνευση του διαβήτη.

Πολλοί πάσχουν από διαβήτη ή προδιαβήτη χωρίς να το γνωρίζουν.

Ο διαβήτης παρουσιάζει μια σημαντική αύξηση. Είναι αιτία πολλών άλλων ασθενειών όπως καρδιοπαθειών, νεφροπαθειών, τύφλωσης, αγγειακών παθήσεων και εγκεφαλικών επεισοδίων.

Κανονικά η γλυκόζη αίματος είναι κάτω από 110 mg/dl. Εάν η ανάλυση δείξει πιο πάνω από 125 mg/dl, τότε πρέπει να γίνει μια δεύτερη ανάλυση. Εάν σε δύο διαφορετικές ημέρες η ανάλυση δείξει τιμές μεγαλύτερες από 125 mg/dl, τότε ο ασθενής έχει διαβήτη.

Οι ενδιάμεσες τιμές από 110 mg/dl έως 125 mg/dl δείχνουν ότι ο ασθενής έχει προδιαβήτη με αυξημένο κίνδυνο να προσβληθεί από διαβήτη. Η γλυκόζη αίματος πρέπει να ελέγχεται τουλάχιστο κάθε 3 χρόνια.

Άτομα που είναι υπέρβαρα ή παχύσαρκα, που έχουν οικογενειακό ιστορικό διαβήτη, ψηλή χοληστερόλη ή ψηλή πίεση διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο για διαβήτη και έτσι πρέπει να ελέγχουν τη γλυκόζη αίματος τους συχνότερα.

Ο έλεγχος για τον καρκίνο του προστάτη, αποτελεί ένα επίμαχο θέμα.

Παρά το γεγονός ότι ο καρκίνος του προστάτη είναι ο συχνότερος καρκίνος στους άνδρες, εντούτοις για τα πρώιμα στάδια η αναγκαιότητα ανίχνευσης παραμένει υπό αμφισβήτηση. Οι άνδρες άνω των 50 ετών ή νεώτεροι με οικογενειακό ιστορικό καρκίνου του προστάτη, θα πρέπει να συζητούν με το γιατρό τους, τις ιδιαιτερότητες, τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα του τσεκ-απ για τον προστάτη.

Τα τεστ που χρησιμοποιούνται ευρέως για την ανίχνευση του καρκίνου του προστάτη είναι η δακτυλική εξέταση από το ορθό με τη ψηλάφηση του προστάτη και η μέτρηση στο αίμα του ειδικού προστατικού αντιγόνου (PSA).

Το τσεκ-απ πρέπει να περιλαμβάνει και εξετάσεις που στόχο έχουν την ανίχνευση καρκίνου του παχέος εντέρου.

Ο καρκίνος αυτός, αποτελεί την τρίτη συχνότερη αιτία θανάτου στους άνδρες.

Όλοι οι άνδρες άνω των 50 ετών πρέπει να υποβάλλονται σε εξετάσεις για την ανίχνευση του καρκίνου παχέος εντέρου. Επίσης νεώτεροι άνδρες με οικογενειακό ιστορικό καρκίνου παχέος εντέρου, είναι επίσης αναγκαίο να ελέγχονται για τον εν λόγω καρκίνο. δυστυχώς οι εξετάσεις αυτές του τσεκ-απ δεν γίνονται παρά μόνο σε λίγες περιπτώσεις.

Οι εξετάσεις που χρησιμοποιούνται για το σκοπό αυτό είναι η ανίχνευση αίματος στα κόπρανα (stool guaiac), η κολονοσκόπηση και η σιγμοειδοσκόπηση. Σε άνδρες άνω των 50 ετών, η ανίχνευση αίματος στα κόπρανα πρέπει να γίνεται κάθε χρόνο.

Η σιγμοειδοσκόπηση σε άνδρες άνω των 50 ετών, πρέπει να γίνεται κάθε 5 χρόνια. Η κολονοσκόπηση σε άνδρες άνω των 50 ετών πρέπει να γίνεται κάθε 10 χρόνια.

Εάν υπάρχει οικογενειακό ιστορικό για τον καρκίνο αυτό τότε η κολονοσκόπηση να αρχίζει από την ηλικία των 40 ετών. Ανάλογα με την περίπτωση ο γιατρός θα συζητήσει τις ιδιαιτερότητες και θα προσαρμοστούν οι εξετάσεις στις ανάγκες του ασθενούς.

Οι εμβολιασμοί είναι ένας απλός και αποτελεσματικός τρόπος για την πρόληψη σημαντικών μολύνσεων.

Οι εμβολιασμοί πρέπει να περιλαμβάνουν εμβόλια κατά του τετάνου κάθε 10 χρόνια, της γρίπης κάθε χρόνο ιδιαίτερα στα άτομα άνω των 50 ετών, του πνευμονιόκοκκου για πρόληψη της πνευμονίας σε άτομα άνω των 65 ετών. Ο γιατρός θα συστήσει και άλλα εμβόλια όπως αυτά της ηπατίτιδας Β και Α ανάλογα με την περίπτωση.Αναρτήθηκε από Χωρίς Αναισθητικό στις 10:23 μ.μ.

Read more »

Διαβάστε Περισσότερα

Μήπως είστε κι εσείς ένας... Αϊνστάιν;

Αν ανήκετε σε όσους πιστεύουν ότι οι ιδιοφυΐες γεννιούνται, δεν γίνονται, ξανασκεφθείτε το. Η σύγχρονη επιστήμη έχει καταλήξει στο αισιόδοξο συμπέρασμα ότι είμαστε όλοι εν δυνάμει Αϊνστάιν.

Ενας αμερικανός γενετιστής, ο Ντέιβιντ Σενκ, εξηγεί το γιατί στο βιβλίο του «Τhe Genius in all of us» («Η ιδιοφυΐα μέσα σε όλους μας»).

 

Ο δρ Σενκ πιστεύει λοιπόν ότι έχουμε υπερτιμήσει τη γενετική προδιάθεση για τα μεγάλα επιτεύγματα. «Κανένας άνθρωπος δεν είναι εκ γενετής “μέτριος” ούτε η μετριότητα αποτελεί αμετάκλητη καταδίκη» γράφει.

 

Διότι, όπως άλλωστε προκύπτει από τη σύγκριση με τις μελέτες του καναδού καθηγητή Κοινωνικής Ψυχολογίας Μάλκολμ Γκλάντγουελ, το DΝΑ δεν είναι ένα στατικό αποτύπωμα αλλά επηρεάζεται σημαντικά και από εξωγενείς παράγοντες.

 

«Δεν υπάρχουν γενετικοί παράγοντες που μπορούν να μελετηθούν ανεξάρτητα από το περιβάλλον» συμφωνεί και ο Μάικλ Μίνεϊ, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Μακ Γκιλ στον Καναδά.

 

Οι ειδικοί έχουν καταλήξει ότι υπάρχει μια αιτιώδης σχέση ανάμεσα στο κληρονομικό και στο επίκτητο τα οποία βρίσκονται σε μια συνεχή αλληλουχία και αλληλεπίδραση, ανάλογα με το περιβάλλον στο οποίο μεγαλώνει και ζει ο καθένας μας.

 

Οι εμπειρίες αφήνουν το αποτύπωμά τους στο γονιδίωμα κάθε ανθρώπου και μεταφέρονται στα παιδιά του, αλλά αυτό δεν έχει να κάνει με τον δείκτη της νοημοσύνης μας.

 

Ο Ντέιβιντ Σενκ ισχυρίζεται ότι ελέγχοντας τις επιδράσεις του περιβάλλοντος μπορούμε να ξεπεράσουμε τα όρια που πιστεύουμε ότι μας έχει θέσει η Φύση. Φέρνει για παράδειγμα το μουσικό ταλέντο. «Πολλοί πιστεύουν ότι δεν είναι προικισμένοι με μουσικό αφτί, αλλά στην πραγματικότητα δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην έχει κλίση στη μουσική» γράφει. Συμπέρασμα; Οι ειδικές δεξιότητες είναι κατά μεγάλο μέρος επίκτητες. Παράδειγμα, οι κενυάτες δρομείς, που θεωρούνται ασυναγώνιστοι στον μαραθώνιο. Τους έχει προικίσει η φύση με κάποια ειδικά γονίδια; «Κάθε άλλο, η ανάγκη τούς έκανε να τρέχουν τόσο καλά. Στην Κένυα πολλά παιδιά, ακόμη και από την ηλικία των επτά ετών, είναι αναγκασμένα να τρέχουν 8-10 χιλιόμετρα κάθε μέρα για να πάνε στο σχολείο» γράφει ο δρ Σενκ.

 

Πηγή: Το Βήμα

Read more »

Διαβάστε Περισσότερα

Η απενοχοποίηση της πίτσας!

Εκτός από νόστιμη, η πίτσα αποδεικνύεται και ωφέλιμη για την υγεία μας, όπως τουλάχιστον προκύπτει από διεθνείς μελέτες. Σύμφωνα με ανακοινώσεις που έκαναν επιστήμονες, η κατανάλωση ντομάτας και πίτσας, που περιέχει ντομάτα, μειώνουν τον κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου του προστάτη.
«Η λυκοπίνη που υπάρχει στη ντομάτα, το κέτσαπ και στη σάλτσα ντομάτας αλλά και τα ισοφλαβονοειδή που υπάρχουν στη σόγια δρουν ανασταλτικά στην εμφάνιση του καρκίνου του προστάτη. Ανασταλτικά δρα και η πίτσα αλλά η κατανάλωση της λόγω των λιπαρών που περιέχει μπορεί να δημιουργήσει άλλα προβλήματα υγείας» επισήμανε ο ουρολόγος διευθυντής του ουροδυναμικού τμήματος του νοσοκομείου ΙΚΑ «Παναγία», Ιωάννης Χατζηγιάννης, στη διάρκεια συνέντευξης τύπου με αφορμή επιστημονική πολυθεματική διημερίδα που διοργανώνει το εν λόγω νοσοκομείο 14-15 Ιανουαρίου στο δημοτικό θέατρο «Μελίνα Μερκούρη» της Καλαμαριάς.
«Οι διαιτητικές διαφορές μεταξύ ομάδων στα διάφορα έθνη προσφέρουν μια ενδιαφέρουσα εξήγηση για τις διαφορές στη συχνότητα και θνησιμότητα του καρκίνου του προστάτη. Μελέτες έχουν δείξει ότι δίαιτες πλούσιες σε λίπη αυξάνουν τον σχετικό κίνδυνο για καρκίνο, όπως το α-λινολεικό οξύ, το οποίο βρίσκεται σε υψηλά επίπεδα στα κόκκινα κρέατα. Πολλοί μελετητές τονίζουν ότι τα αυξημένα ποσά του λίπους στη δίαιτα μπορεί να οδηγήσουν στην αυξημένη παραγωγή ορμονών κυρίως τεστοστερόνης, η οποία ενοχοποιείται για την ανάπτυξη καρκίνου του προστάτη, ενώ αντίθετα η κατανάλωση ντομάτας μειώνει τον κίνδυνο ανάπτυξής του» τόνισε ο κ. Χατζηγιάννης.
Να σημειωθεί ότι ο καρκίνος του προστάτη αποτελεί πάθηση των ηλικιωμένων ατόμων, αφού η μέση ηλικία εμφάνισής του στις περισσότερες χώρες είναι περίπου τα 70 έτη. Σε ποσοστό 58% νεκροτομικού υλικού από άνδρες ηλικίας 80 ετών, παρατηρείται λανθάνων καρκίνος του προστάτη. Ο κίνδυνος ανάπτυξης διηθητικού καρκίνου του προστάτη σε έναν άνδρα 50 ετών με αρχόμενη νόσο είναι περίπου 40%. Λιγότεροι από το 10% αυτών των ανδρών θα αναπτύξουν κλινικά εμφανή καρκίνο και μόνο το 3% θα πεθάνουν από την νόσο.
«Στη θεραπεία του καρκίνου του προστάτη βασικότατο ρόλο παίζει η έγκαιρη διάγνωση, η σωστή σταδιοποίηση και η επιλογή της κατάλληλης αντιμετώπισης», τόνισε ο κύριος Χατζηγιάννης.

πηγή : newsbeast.gr

Read more »

Διαβάστε Περισσότερα

Γιατί οι ενοχές παχαίνουν;

Σίγουρα, υπάρχουν μερικοί τυχεροί που απολαμβάνουν το φαγητό τους κι επιπλέον είναι κομψοί. Οι υπόλοιποι και μάλλον περισσότερο οι υπόλοιπες- κρατιόμαστε με ασκήσεις πειθαρχίας, αυτοέλεγχο, στέρηση και κόπο, για να μην «ξεφύγουμε» και υπερβούμε αυτό που είναι για εμάς το όριο της απόλαυσης, από τη μια, και του σωματικού μας βάρους, από την άλλη. Οι ενοχές μάς υψώνουν απειλητικά το χέρι όταν δεν τα καταφέρνουμε. Πόσο μας βοηθά, τελικά, αυτό στο να αποκτήσουμε μια υγιή σχέση με το φαγητό και με το σώμα μας;

Τα παρατράγουδα ενός θανάσιμου αμαρτήματος
Η λαιμαργία είναι ένα από τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα. Αυτό όρισε η Καθολική Εκκλησία, και μάλιστα σαν το τρίτο σε σοβαρότητα αμάρτημα μετά την τεμπελιά και την αλαζονεία. Σήμερα, περίπου 1.500 χρόνια μετά, όχι μόνο δεν έχουμε απελευθερωθεί από το βάρος αυτής της απαγορευτικής εντολής, αλλά, αντίθετα, της έχουμε προσθέσει πολλούς παραπάνω λόγους για τους οποίους είναι απαγορευτική. Λόγους υγείας, ομορφιάς, επιτυχίας, δυναμισμού, κοινωνικού γοήτρου.

Το βάρος της επιτυχίαςΌποιος είναι παχύς (που σημαίνει ότι ξεπερνά το «ιδανικό βάρος», μια κλίμακα δηλαδή που βρίσκεται αρκετά πιο κάτω από το βάρος που οι γιατροί θέτουν ως όριο για την καλή σωματική υγεία), δεν μπορεί να θεωρείται όμορφος, επιτυχημένος ή κοινωνικά επιφανής - εκτός αν αντισταθμίζει το «κουσούρι» αυτό με κάτι πραγματικά άξιο προσοχής, όπως πολλά λεφτά ή κάποιο μεγάλο ταλέντο.
Το ρόλο που κάποτε έπαιζαν τα ρούχα, τα οποία αποτελούσαν το «διαβατήριο» που επέτρεπε σε κάποιον να εισχωρήσει σε ορισμένα κοινωνικά στρώματα, παίζουν πια όλο και περισσότερο οι «σωστές» σωματικές διαστάσεις. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα σε ορισμένες επαγγελματικές ελίτ, επιχειρηματιών, ηθοποιών, μάνατζερ, δημοσιογράφων, αλλά και (μεγαλο)γιατρών και (μεγαλο)δικηγόρων και, φυσικά, κυρίως για τις γυναίκες. Οι ενοχές, λοιπόν, σε σχέση με το φαγητό έχουν γίνει πιο σύνθετες. Ντρεπόμαστε όταν «το παρακάνουμε» με το φαγητό (ό,τι σημαίνει αυτό για τον καθένα) και αισθανόμαστε ενοχές, επειδή δεν μπορούμε να είμαστε εγκρατείς και να επιβληθούμε στις σωματικές μας επιθυμίες, αλλά και γιατί με αυτό τον τρόπο νιώθουμε να αποκλείουμε τον εαυτό μας από τον κόσμο των ωραίων, δυναμικών και επιτυχημένων. Αποτυγχάνουμε, δηλαδή, σε σχέση με αυτό που περιμένουμε από τον εαυτό μας και που θεωρούμε ότι περιμένουν και οι άλλοι από εμάς.

«Ανατομία» στην ενοχή
Αυτή είναι μια παλιά ιστορία: Όταν ήμασταν παιδιά, οι γονείς μας περίμεναν πολλά από εμάς. Όσο πιο πολλά και πιο επιτακτικά ήταν αυτά, όσο περισσότερο νιώθαμε ότι κρέμεται από τις δικές μας αρετές και τα επιτεύγματά μας η δική τους αξία και η ευτυχία τους, τόσο πιο εξαρτημένοι γινόμασταν από το να τα «καταφέρουμε». Όσο πιο μεγάλη η αγωνία να τους ικανοποιήσουμε, τόσο πιο μεγάλες οι ενοχές και η απαξίωση του εαυτού σε κάθε απόκλιση από το αναμενόμενο. Τόσο πιο δύσκολο να δημιουργήσουμε μεγαλώνοντας ένα δικό μας «κέντρο αξιολόγησης», που να μας λέει αν αυτή η πράξη, η ιδέα, η επιθυμία, είναι σωστή, καλή, αποδεκτή, σύμφωνα με τις δικές μας αξίες και μόνο. Τόσο πιο δύσκολο να νιώσουμε και να πούμε ότι αυτός ο εαυτός και αυτό το σώμα, με όλες τους τις καλές και τις κακές ιδιαιτερότητες, είναι μια χαρά όπως είναι.

Κυνηγώντας το «σώμα-φάντασμα»Το παράδοξο αυτής της ιστορίας είναι ότι δεν καθορίζεται σε καμία περίπτωση από κάποιου είδους αντικειμενικά κριτήρια. Δεν έχει καμία σημασία αν το σώμα μας είναι λεπτό ή παχουλό, αρμονικό, χαριτωμένο, μυώδες ή με ωραίες καμπύλες. Όταν η προσπάθεια είναι να αγγίξουμε το «καλύτερο» που θα μπορούσε να περιμένει κανείς από εμάς, χωρίς αυτό να έχει ζυγιστεί σύμφωνα με αυτό που είμαστε πραγματικά (π.χ. σωματικά, μία ψηλή κοπέλα με λεπτά πόδια και πιο φαρδιά περιφέρεια, μία γυναίκα μετρίου αναστήματος αδύνατη στο πάνω μέρος του σώματος και πιο «γεμάτη» στους γοφούς και τις γάμπες κλπ.), τότε αρχίζει το κυνηγητό για την τελειότητα, για ένα «σώμα-φάντασμα» που κι εμείς δεν ξέρουμε πώς είναι, παρά μόνο ότι πρέπει να είναι όσο πιο λεπτό γίνεται.

Μαρτυρία
«Δεν μπορώ ούτε να σταματήσω, ούτε να ευχαριστηθώ ό,τι τρώω»
Εντάξει, θα πει κανείς, αφού όμως αυτό που επιδιώκουμε είναι ένα σώμα όσο πιο λεπτό γίνεται, τότε πώς αλλιώς θα το καταφέρουμε, παρά φρενάροντας τον εαυτό μας με τις ενοχές από το να τρώει ό,τι και όσο θέλει; Αυτό μπορεί να είναι αλήθεια έως ένα βαθμό. Ορισμένοι άνθρωποι καταφέρνουν, πράγματι, να κρατούν το σωματικό τους βάρος σε ένα «ικανοποιητικό» επίπεδο, κάνοντας κάθε τόσο δίαιτες που τους υπαγορεύουν οι ενοχές τους: «Μόλις πάρω 2-3 κιλά, νιώθω τόσο χάλια με τον εαυτό μου, που αρχίζω αμέσως δίαιτα, κι έτσι τα ξαναχάνω.». Αυτό, όμως, που συνήθως περνά «στα ψιλά» είναι ο ρόλος που παίζουν οι ενοχές, όχι μόνο στις δίαιτες και την απώλεια του βάρους, αλλά και στην ανάκτηση των χαμένων κιλών. «Αυτό που έχω καταφέρει από τότε που ήμουν στην εφηβεία μέχρι σήμερα, στα 31 μου, είναι να διατηρώ το βάρος μου με νύχια και με δόντια, και με εξαντλητικές δίαιτες κάθε λίγο και λιγάκι. Πιστεύω πως, αν δεν το έκανα αυτό, θα ήμουν σαν φάλαινα. Αλλά πάλι, έχω παρατηρήσει το εξής: Κάνω μια δίαιτα και χάνω 4-5 κιλά. Αισθάνομαι υπέροχα, μεγάλη ευφορία, νιώθω όμορφη και ελκυστική, και επίσης, ότι όλοι οι άνδρες είναι στα πόδια μου. Όμως, αυτό δεν κρατά πολύ. Μόλις επιτρέψω στον εαυτό μου να αφεθεί λίγο και πάρω ξανά έστω κι ένα κιλό, με πιάνει πανικός. Η διάθεσή μου αλλάζει, αυτό που έμοιαζε με αυτοπεποίθηση αποδεικνύεται πρόσκαιρη φούσκα: Νιώθω άσχημα, με βλέπω άσχημη και χοντρή πάλι, γεμίζω ενοχές που δεν καταφέρνω να επιβληθώ στον εαυτό μου και να παραμείνω λεπτή, και τότε αρχίζει ένας φαύλος κύκλος κακής διάθεσης, απογοήτευσης, αυτολύπησης και κατανάλωσης σοκολάτας, μπισκότων, τσιπς και λοιπά, για παρηγοριά. Είναι κάπως σαν φροντίδα και τιμωρία μαζί, γιατί δεν μπορώ ούτε να σταματήσω, ούτε να ευχαριστηθώ αυτά που τρώω. Τελικά, κάποια στιγμή, συνήθως μετά από μερικούς μήνες, ξαναπαίρνω τα κιλά που είχα χάσει και αποφασίζω να ξαναρχίσω δίαιτα. Έτσι έχει πάει μέχρι τώρα. Οι γύρω μου νομίζουν πως τρώω κανονικά, επειδή έχω ένα κανονικό βάρος (αυτοί, μάλλον, δεν προσέχουν ιδιαίτερα τα κιλά που ανεβοκατεβαίνουν). Όμως, σπάνια θυμάμαι να ευχαριστιέμαι το φαγητό, ακόμα και το πιο αγαπημένο μου, χωρίς να ακολουθούν ενοχές…».
Τι θα συνέβαινε με τη Μαρίνα, αν δεν είχε ενοχές που «αφέθηκε»; Υποθέτουμε ότι το βάρος της θα σταθεροποιούνταν κάπου εκεί που βρίσκεται κάθε φορά πριν κάνει δίαιτα (δηλαδή, 4-5 κιλά πιο πάνω από αυτό που εκείνη θεωρεί ιδα­νικό βάρος). Πιθανότατα, όμως, χωρίς αυτά τα δυσάρεστα ανεβοκατεβάσματα, θα ένιωθε περισσότερη ευχαρίστηση και ηρεμία.

Μπορούμε να σταματήσουμε τις ενοχές;
Φανταστείτε μια νόστιμη κοπέλα που τρώει με ευχαρίστηση ένα ωραίο σοκολατένιο γλυκό, μασώντας απολαυστικά κάθε μπουκιά χωρίς να δείχνει να έχει την παραμικρή ενοχή. Δείχνει να μην σκοπεύει να νηστέψει τρεις μέρες και να «χτυπηθεί» στα γυμναστήρια για να επανορθώσει γι’ αυτή της την απόλαυση. Νιώσατε ένα τσίμπημα ζήλιας ή στενοχώριας που δεν μπορείτε να το κάνετε κι εσείς; Σίγουρα, οι ενοχές για τις οποίες μιλήσαμε είναι ένα μεγάλο κεφάλαιο της προσωπικότητάς μας που δεν αλλάζει από τη μία μέρα στην άλλη. Ίσως, όμως, οι παρακάτω «ασκήσεις» σάς βοηθήσουν να δείτε λίγο πιο καθαρά τι είδους ενοχικές σχέσεις έχετε με το φαγητό σας και, ενδεχομένως, να τις αλλάξετε λίγο.

Όταν σκέφτεστε
«Κανονικά δεν θα έπρεπε, αλλά…»
Τι να κάνετε Τη στιγμή που αυτομαστιγώνεστε, ενώ ταυτόχρονα ετοιμάζεστε να ορμήσετε στη σοκολάτα, ρωτήστε τον εαυτό σας: «Την κάνω κέφι αυτή τη στιγμή τη σοκολάτα αυτή; Θα ευχαριστηθώ τη γεύση της;». Αν απαντήσετε «ναι», τότε φάτε και απολαύστε την. Αν απαντήσετε «όχι», τότε αφήστε το. Ίσως αργότερα, αύριο, να έρθει η στιγμή που θα τη θέλετε πραγματικά. Τώρα, δεν είναι αυτή η στιγμή.

Όταν σκέφτεστε
«Πατάτες τηγανητές; Καλύτερα καθόλου!» ή «Άμα αρχίσω, δεν μπορώ να σταματήσω...»
Τι να κάνετε Προσπαθήστε να απομυθοποιήσετε αυτές τις τροφές-ταμπού. Μπορείτε να το κάνετε τρώγοντας επί συνεχή γεύματα μόνο αυτές τις τροφές, αργά, με τρόπο που να νιώσετε πότε χορτάσατε, ικανοποιηθήκατε και θέλετε να σταματήσετε. Θα δείτε ότι δεν θα έχετε πάρει 10 κιλά μόνο και μόνο επειδή αγγίξατε το «ταμπού», και ίσως να έχετε καταφέρει και να το ευχαριστηθείτε.

Όταν σκέφτεστε
«Αν το παρακάνω, θα αρχίσω δίαιτα»
Τι να κάνετε Διακόψτε αυτή την αυτόματη σύνδεση της απόλαυσης με την τιμωρία! Εμπιστευτείτε τον εαυτό σας, ακούστε την όρεξή σας. Απολαύστε λίγο πιο αργά, ώστε να νιώσετε πότε χορτάσατε. Περιμένετε με ηρεμία και χωρίς πανικό και ενοχικούς μονολόγους πότε θα ξανανιώσετε πείνα. Αν νομίζετε ότι το παρακάνατε με μία τροφή, μην τη δαιμονοποιείτε. Η όρεξη γι’ αυτή θα σταματήσει από μόνη της κάποια στιγμή. σε slow motion Οι ενοχές συνήθως έχουν ως αποτέλεσμα να τρώμε βιαστικά, στα κλεφτά, χωρίς να καταλαβαίνουμε τι και πόσο. Διακόψτε αυτή τη διαδικασία, επιβραδύνοντας αντί να βιάζεστε, απολαμβάνοντας αντί να καταπίνετε, εστιάζοντας σε αυτό που τρώτε και στην ευχαρίστηση που σας δίνει.

Όσοι έχουν υγιή σχέση με το φαγητό…

Σύμφωνα με μελέτες, οι άνθρωποι που έχουν μια σχετικά υγιή σχέση με το φαγητό (και κανονικό βάρος), τρώνε όταν αισθάνονται πείνα και όχι για να κατευνάσουν δυσάρεστα συναισθήματα, να παρηγορηθούν ή να περάσουν την ώρα τους. Επίσης, τρώνε μέχρι να χορτάσουν και όχι μέχρι να αδειάσουν το πιάτο τους (ή το τραπέζι). Όμως, η σημαντικότερη διαφορά βρίσκεται στο νου τους: Δεν σκέφτονται διαρκώς αν κάνει να φάνε κάτι ή αν πρέπει να επανορθώσουν για το πλούσιο γεύμα που έφαγαν. Δεν συνδέουν το φαγητό με τιμωρία και ενοχές, αλλά με ευχαρίστηση και άντληση ενέργειας.

vita.gr

Read more »

Διαβάστε Περισσότερα