Είναι γνωστό ότι στην κύηση συνήθως έχουμε πολλούς εμετούς. Γενικώς με την εγκυμοσύνη όλο το γαστρεντερολογικό σύστημα, όπως και όλα τα συστήματα επηρεάζονται. Μπορεί η εγκυμονούσα να έχει ξινίλες, δυσπεψία, άλγος στη κοιλιά (επιγάστριο), διάρροια, σιελόρροια και άλλα.Εκείνο που είναι όμως πολύ συχνό είναι η εμφάνιση εμετών. Αυτό προκαλεί μια ταλαιπωρία στην εγκυμονούσα που δεν την αφήνει να απολαύσει την χαρά του αναμενόμενου παιδιού της.
Δεν ξέρουμε ακριβώς την αιτία των εμετών στην κύηση. Αλλοι λένε ότι είναι ορμονολογικά τα αίτια, άλλοι ότι έχει σχέση με τον φόβο της γυναίκας για τον τοκετό και την όλη κατάσταση της εγκυμοσύνης, ιδίως αν καταπιέζεται από το συγγενικό ή άλλο περιβάλλον. Πάντως φαίνεται ότι και η σωστή διατροφή παίζει σημαντικό ρόλο.
Γι΄ αυτό η εγκυμονούσα πρέπει να τρέφεται σωστά, με μικρά και συχνά γεύματα, χωρίς να αφήνει το στομάχι αδειανό για πολλές ώρες και να καλύπτει όλο το φάσμα των τροφών (λευκώματα, σάκχαρα, λίπη), χωρίς να κάνει υπερκατανάλωση κανενός, ούτε να στερείται και κανένα. Οι εμετοί αυτοί, συνήθως σταματούν μετά τον 3ο ή 4ο μήνα της κυήσεως.
Μερικές φορές (0.5% - 1%) οι εμετοί είναι τόσοι πολλοί (υπερέμεση της κυήσεως) που η εγκυμονούσα δεν μπορεί να τραφεί καθόλου, χάνει πολλά υγρά, με αποτέλεσμα την αφυδάτωση, χάνει ηλεκτρολύτες, που είναι πολύτιμοι για την σωστή λειτουργία του οργανισμού της, απώλεια βάρους και σε παραμελημένες καταστάσεις, μπορεί να καταλήξει σε κώμα. Ακόμα και στο έμβρυο μπορεί να προκαλέσει κάποια διαταραχή στο μεταβολισμό του γιατί αντί για να κάψει τα σάκχαρα, καίει κετόνες.
Πρέπει επομένως να μη φτάσουμε σε αυτή την κατάσταση. Αν δεν βοηθήσει η σωστή διατροφή και τα μικρά γεύματα, ούτε η φαρμακευτική αγωγή, τότε πρέπει να γίνει εισαγωγή στο μαιευτήριο με ορούς, για την σωστή ρύθμιση των υγρών και των ηλεκτρολυτών καθώς και των διαφόρων φαρμάκων (πολυβιταμίνες και αντιεμετικά).
Μετά από 2 συνήθως ημέρες οι εμετοί σταματούν (επειδή το στομάχι έχει ξεκουραστεί) και αρχίζουμε σιγά - σιγά την σίτιση από το στόμα, με πολύ καλά αποτελέσματα.
Οι εμετοί συνήθως δεν ξαναεμφανίζονται, αλλιώς θα πρέπει να επαναλάβουμε την ίδια αγωγή.
Πάντως και η ψυχική κατάσταση της εγκυμονούσης, παίζει μεγάλο ρόλο, γι΄αυτό πρέπει να εξηγούμε στην εγκυμονούσα, ότι η εγκυμοσύνη και ο τοκετός, είναι μια φυσιολογική κατάσταση, που πρέπει με χαρά να την αντιμετωπίσει και όχι με άγχος. Για τον φόβο του πόνου πρέπει να της εξηγήσουμε ότι υπάρχει η επισκληρίδιος αναισθησία που θα την βοηθήσει να μη πονέσει καθόλου.
Συμπέρασμα:
- Να υποδέχεστε την εγκυμοσύνη με χαρά και όχι με φόβο.
- Να τρώτε σωστά, όπως σας έχει συστήσει ο γιατρός σας.
- Αν η κατάσταση ξεφεύγει, πρέπει να γίνει εισαγωγή στο μαιευτήριο, όσο γίνεται ενωρίτερα.
